Superwelkom

Le Lioran - Mandailles. Vandaag deed ik het wat kalmer dan gisteren. Maar minstens even mooi. Enfin toch nadat de troosteloze drukte van de parkings rond Le Lioran afgehandeld was.
De klim in het bos was aangenaam. Geen wind, goed gespoord, wandelaars en skiërs elk in hun eigen zone... Boven de boomgrens was het een andere wereld. Ik volgde even een oud spoor door de noordwand van de kam naar Puy Griou maar dat zag er te gevaarlijk uit (te steil, dus glijpartijen of misschien wel een lawine?) De zuidkant was lastig sporen, een paar omtrekkende bewegingen rond corniches,... Maar van een onwerkelijke maagdelijkheid.
De Puy Griou liet ik achterwege. Een technische klim in de mist daar had ik even geen zin in.
Ik bleef zo lang mogelijk op de kam. Af en toe een schitterend uitzicht op de pieken in de buurt; even vaak wat verse sneeuw. Bij Col de Pertus brachten een paar zigzaggen me bij de gîte Vert-Azur.
Wat een welkom. Kamer tiptop in orde, lange babbel. Ik dacht dat ik eindelijk eens de mensen van de streek wat te leren kennen, maar het gaat om een koppel van tegen Grenoble die hun jobs achterlieten en deze fantastische gite overnamen.

Warme bron boven metershoge stuifsneeuwwal.

Het typische landschap in de hoge valleien in de Cantal : hooiland omzoomd met bomenrijen.